σπερμοδότης

ο, θηλ. σπερματοδότρια και σπερματοδότιδα, Ν

1. δότης σπέρματος για τεχνητή γονιμοποίηση

2. φρ. «σπερμοδότιδα υλοτομία»

(γεωπ.) η αραίωση τού δάσους, ώστε να παράγουν τα δέντρα περισσότερους σπόρους και να εξασφαλίζεται η αναδάσωση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σπέρμα + δότης (πρβλ. αιμο-δότης)].